Έχω μια λεμονιά στον τοίχο φυτεμένη
ποτέ δεν έχει δει του ήλιου τις ακτίνες
κλείνω με τρόμο τις κουρτίνες
μη δούνε οι περαστικοί την ομορφιά
στερεωμένες οι ελπίδες με καρφιά
πάνω στα λιγοστά της άνθη
Μα σαν ξυπνώ κάθε πρωί να την ποτίσω
σαν δάχτυλα απλώνει τα κλαδιά
τυλίγονται στο σώμα μου σφιχτά
τα ρούχα μου λερώνει με το αίμα της
– κίτρινη ξεθωριασμένη χρώση
Ένα λεμόνι που κρατάει στην καρδιά
σαν δώρο φυλακής μου το προσφέρει
καρπός χιλιάδων χρόνων η θυσία
το ξεριζώνω τρυφερά να το γευτώ
κι όπως το φέρνω με χαρά κοντά
μια λύτρωση που χρόνια αναζητά
τη ζει με μια φωτιά στα σωθικά μου
(H Μαριάννα Παπαδημητρίου έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή “Δαίμων Εαυτού”, Εκδ. Φυλάτος 2019)