Άνοιξη ως νύξη
Γυρνώ την πλάτη στις παγωμένες νύχτες
Το πολύτιμο τώρα να συναντήσω στο αιώνιο παρόν
Αρκεί να τολμήσω να αφήσω πίσω
αταξινόμητα τα περασμένα
Να στραφώ να αντικρίσω φως
Να συν κινηθώ και στην ενότητα της πρόθεσης
να καταχωρίσω τα μελλούμενα
Την καρδιά μου αγκαλιάζω
να επιτρέψει στην Άνοιξη
να σηκώσει επίγειους σταυρούς
και στην αιώνια ανάσταση να τους επιστρέψει