August 23, 2023

Η περιέργεια – Alastair Reid

By In ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σε ελληνική μετάφραση του Στράτου Κιαπίδη

 

«Η περιέργεια

μπορεί να σκότωσε τη γάτα· αλλά

μάλλον η γάτα ήταν απλώς άτυχη, η αλλιώς

περίεργη να μάθει πώς ο θάνατος μοιάζει,

μην έχοντας λόγο

για να γλείφει πατούσες ή να νταντεύει

ένα ένα τα μικρά της γατάκια,

ως είθισται.

 

Ωστόσο, το να ’ναι κανείς περίεργος

είναι πράγμα επικίνδυνο. Η δυσπιστία

απέναντι σε ό,τι λέγεται, σε ό,τι φαίνεται

να ρωτάς παράξενες ερωτήσεις, να παρεμβαίνεις στα όνειρα,

η φυγή απ’ το σπίτι, η οσμή των ποντικιών, η καλή διαίσθηση

δεν κάνει τις γάτες πιο αγαπητές στους κύκλους των σκύλων

όπου καλάθια μοσχοβολούν, βολικοί σύζυγοι, ωραία γεύματα

είναι η τακτοποιημένη ζωή, κι όπου θριαμβεύουν

χαζοχαρούμενα οι αδιάφορες μουσούδες κι ουρές.

Δέξου το. Η περιέργεια

δεν θα μας προκαλέσει τον θάνατο

-η απουσία της θα το κάνει.

Το να μην θέλεις να δεις

την πίσω πλευρά του λόφου

ή κάποια απίθανη χώρα

όπου η ζωή θα ’ν’ ειδύλλιο

(και μια πιθανή κόλαση ίσως)

θα μας σκότωνε όλους.

Μόνο οι περίεργοι

έχουν, εφόσον επιζήσουν, μια ιστορία

άξια ν’ ακουστεί.

 

Τα σκυλιά λένε για τις γάτες πως ερωτεύονται πολύ,

πως είναι ανεύθυνες, άστατες, πως παντρεύονται πολλές φορές,

εγκαταλείπουν τα παιδιά τους, κρυώνουν την ατμόσφαιρα στα δείπνα

με ιστορίες απ’ τις εφτά τους ζωές.

Ε λοιπόν, είναι τυχερές. Ας είναι

εφτάψυχες κι αντιφατικές,

αρκετά περίεργες ώστε ν’ αλλάζουν, έτοιμες να πληρώσουν

το τίμημα του να ’σαι γάτα, το οποίο είναι να πεθαίνεις

και να πεθαίνεις ξανά και ξανά,

όχι με λιγότερο, κάθε φορά, πόνο.

Σε μία και μόνη γάτα

στηρίζουμε όλες μας τις ελπίδες

αν θες την αλήθεια. Κι αυτό που οι γάτες έχουν να πουν

κάθε φορά που απ’ την κόλαση επιστρέφουν

είν’ το εξής: ότι η ζωή σκοτώνει,

κι ο έρωτας σκοτώνει,

κι ότι τα ψόφια σκυλιά είναι αυτά που δεν ξέρουν

ότι να σκοτωθεί οφείλει, για να ζήσει, ο καθένας.»

 

Το πρωτότυπο γραφόμενο:

Curiosity

 

“Curiosity

may have killed the cat; more likely

the cat was just unlucky, or else curious

to see what death was like, having no cause

to go on licking paws, or fathering

litter on litter of kittens, predictably.

 

Nevertheless, to be curious

is dangerous enough. To distrust

what is always said, what seems

to ask odd questions, interfere in dreams,

leave home, smell rats, have hunches

do not endear cats to those doggy circles

where well-smelt baskets, suitable wives, good lunches

are the order of things, and where prevails

much wagging of incurious heads and tails.

 

Face it. Curiosity

will not cause us to die–

only lack of it will.

 

Never to want to see

the other side of the hill

or that improbable country

where living is an idyll

(although a probable hell)

would kill us all.

 

Only the curious

have, if they live, a tale

worth telling at all.

 

Dogs say cats love too much, are irresponsible,

are changeable, marry too many wives,

desert their children, chill all dinner tables

with tales of their nine lives.

 

Well, they are lucky. Let them be

nine-lived and contradictory,

curious enough to change, prepared to pay

the cat price, which is to die

and die again and again,

each time with no less pain.

 

A cat minority of one

is all that can be counted on

to tell the truth. And what cats have to tell

on each return from hell

is this: that dying is what the living do,

that dying is what the loving do,

and that dead dogs are those who do not know

that dying is what, to live, each has to do.”

 

(Bedford/St.Martin’s. Alastair Reid Curiosity. 4 November 2007.)

1 Comment
  1. Στράτος Κ. November 13, 2016
    Reply

Leave a Comment