Αέναο
Δεσμώτης πολυτάραχης ζωής
στο πρώτο φως της μέρας συντρίβομαι.
Άχρονες ανατολές υπόσχεται ο κυλιόμενος χρόνος.
Ήχοι από δεσμά που σπάνε
τις σκιές διαλύουν.
Βαπτίζομαι στην ανακουφιστική δροσιά ποίησης
καμωμένης από άφθαρτα ανθρώπινα υλικά.
———————-
Μητρική γλώσσα
Ταξίδεψε με πέρα από το εφικτό
όνειρο πέρα από τη συνείδηση.
Πέπλο από λήθη σκεπάζει τα όρια της μνήμης
φρούριο το μυαλό αντιστέκεται.
Καλύτερα στα μαλακά τοιχώματα της καρδιάς να γλιστρήσεις.
Ταξίδεψε με πέρα από τα λόγια
στίχοι και ρίμες ανόμοιες υποσχέσεις.
Κοίταξε με, ανοίγω τα φτερά μου
για σένα μόνο.
Όταν όλα μοιάζουν ανόμοια
ποιο ν(ό)ημα τα συνδέει;
Μητρική γλώσσα ο έρωτας
ανέλπιστη ελπίδα
φως που στάζει
στις σκονισμένες εικόνες μέσα μας.
———————–
Δύσκολη υπόσχεση
Στο άμωμο σώμα
φυλακίζεται το αγνό πνεύμα
σπάζοντας φράγματα σιωπής
κραυγάζει και δονείται
ζαλισμένος ακροβάτης
σε σαρκωμένο σώμα μαγεμένος από έρωτα
Οδυσσέας που κλαίει
πετώντας τραυματισμένος
σε μακρινούς τόπους αντίθετα στο ρεύμα
στην ανακούφιση της μοναξιάς θα ξυπνήσει
θα σε πλησιάσει
ξανά το σώμα του να αιτηθεί
τα ξύλινα πόδια του φόβου να σπάσουν, θα ζητήσει
στο συναίσθημα να επιστρέψει
εκεί να σε καλοδεχτεί
άμετρος άναρχος και αμήχανος να σου ψιθυρίσει:
«Πλησίασα τον εαυτό μου
Άμεμπτος και ανεπαίσχυντος
Σε αγκαλιάζω».
Τα ποιήματα και η ζωγραφιά είναι δημιουργίες της Βασιλικής Χρονοπούλου