Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο βιαστικό
αυτό το δρομολόγιο
Ένα κόκκινο που δεν άναψε
εκτροχιάζει τις ζωές μας
Χαράζει αξημέρωτα νεανικά κορμιά
Σημάδι από τραύμα
ορθάνοιχτο το στέρνο
Το τρένο
στο μέρος της καρδιάς
επιστρέφει τις ψυχές
όσων δεν πρόλαβαν να ζήσουν
Αποκλεισμένα όλα τα χρώματα
ζήλεψε το μαύρο ο Μάρτης
Κληρώνει πένθος βαρύ
μια διαγώνιος
που ένα κλειδί ξέχασε να γυρίσει
Αμέτρητων ωρών σιωπή
για τις ζωές που έχασαν αυτό το καλοκαίρι
Ωδίνες δυνατές γεννούν θανάτους
συνομιλούν τώρα πια με την οδύνη
Χρόνος βαθύσκιωτα αμείλικτος
γεμίζει πόνο τις άδειες αγκαλιές
-της Βασιλικής Χρονοπούλου