December 3, 2019

4 ποιήματα από τη συλλογή “Σώματα Ασφαλείας” της Νένας Φιλούση

By In ΝΕΕΣ ΦΩΝΕΣ

Salto mortale

Τα ποιήματα κινδυνεύουν από ποιητές
κροκόδειλους φιλήσυχους πολίτες
μυστήριο πράμα
με τόσο κολύμπι στη λίμνη
οι κονδυλοφόροι σοβαροί
ξεροκαταπίνουν στα δικαστήρια
ανήξεροι παντελώς
για τα ομαδόν πηδήματα μικρών ψαριών
κάποιος τα κυνηγάει προφανώς
ίσως ένας κέφαλος ή μια τσιπούρα με κοφτερά δόντια
πρόσφατη άφιξη στο γειτονικό ιχθυοτροφείο.

Απίστευτο πόσα αδέλφια μας κυκλοφορούν
με μαχαίρια στη ζώνη οριζόντια
γυμνά σαν περισπωμένες.

Ειδική Προσφορά

Το απόγευμα βγήκαμε στο σφυρί.
Σαν να λέμε προσφορά ένα συν ένα
ή με κάθε δύο θλίψεις παίρνετε ένα σίριαλ
εντελώς δωρεάν.

Το τίμημα όμως ήταν για μια άλλη αλήθεια
που κάθισε ασυνείδητα
πάνω στα χνούδια των φύλλων
και στα κεντίδια μιας προίκας
κληροδότημα γενετικού κώδικα απ’ το παλιό μας σπίτι
όπου μελετώ την ειρηνική επέλαση των σαλιγκαριών
κάτι αδέσποτες γάτες
ένα ρημαγμένο τίποτα
συσκευές χωρίς καλώδια
πετσετάκια προγιαγιάς ξεδοντιασμένα
και σταυροβελονιά παντού.
Υπάρχοντα ακτημοσύνης που μπήκαν λαθραία
σ’ εγχειρίδιο ανάπλασης δέρματος.

Κι εμείς όμως, εκεί
ό,τι έχουμε και δεν έχουμε
όλα εντελώς δωρεάν.

Ενδυματολογική Επιμέλεια

Ποίημα είναι όταν φοράς ένα ρούχο πολυκαιρισμένο
χαμένο απ’ όλες τις φρονιμάδες
και γίνεται δέρμα.
Το φοράς σαν πρωτόπλαστος
το βγάζεις σαν αθώος
και δεν είμαι καθόλου προληπτική.

Μ’ άξαφνα, βλέπω έναν εαυτό με προσδοκίες
συγκινήσεις, ευρυαγγείες
σχεδόν κοινωνικό
πασκίζει ο δόλιος να πιαστεί
από φανταστικές ασκήσεις θάρρους
υγιεινή διατροφή και πατατάκια στη ζούλα
έναν εαυτό που περιθάλπει εξεγερμένα βλέμματα
και υποδύεται τον άστεγο πάνω από φλεγόμενα βαρέλια.

Ρούχα πολλά, της ελαφρότητας
και ποιήματα άνευ ουσίας
έτσι λέω στην τράπεζα
αλλά με αγνοούν.

 

Ένα σωσίβιο βρίσκεται κάτω από το κάθισμά μας 

Κάτι σινιέ πορνόγεροι που διεμερίσαντο τις περηφάνιες μας
ακόμα κυβερνούν τις παραισθήσεις μας
ψηφίζουν για τη δόξα και την τιμή μας
στο εντελώς κάτω της γραφής τι ήμασταν
αφελείς παιδίσκες
(να μάθουμε να οδηγούμε ανεμόπτερο
τι ζητήσαμε πια)
και μας εξευτέλισαν στα διεθνή φόρα
γελάνε ακόμα με τη χαμένη μας παρθενιά
«οι μικρές δημοκρατίες» λένε στα δελτία
οι μορφωμένοι μας βαριούνται
κάνουν ζάπινγκ να βρουν τηλεπαιχνίδι
μας βλέπουν μόνο οι μελλοθάνατοι
ατάραχοι πια
και οι βουβές γυναίκες.

(από τη συλλογή “Σώματα Ασφαλέιας”, Εκδόσεις Κύμα, 2019)

 

Leave a Comment