Γιατί έτσι το θέλησα να γίνει!
Για αυτή τη ψυχή που κάποτε προσπάθησα να κάνω να πετάξει|
Για αυτή τη ψυχή που θέλω να μην στενάζει
Για αυτή τη ψυχή που μ’ άλλαξε
Για αυτή τη ψυχή που γερνάει κι ομορφαίνει
Για την ψυχή που αρχίζει να βγάζει φτερά
Για αυτή την ψυχή που δεν πουλιέται,
Που δεν γελιέται,
Που δεν μπορεί να προδοθεί.
Για αυτή τη ψυχή που γεμίζει σιγά, σιγά ουλές
Που γιατρεύει πληγές,
Που μου χαμογελάει!
Για αυτή τη ψυχή που δεν βλέπει ο κόσμος
Για αυτή τη ψυχή που όλο πιο πολύ αγαπώ
Για αυτήν και μόνο γι’ αυτήν…
Για να της χαρίσω λιγάκι φως από τη δική μου ψυχή.
Για αυτή τη ψυχή που γκρεμίζω και ξαναφτιάχνω τον κόσμο.
Για αυτή την ωραία ψυχή!
Για να την φτιάξει και να της μάθεις να φωνάζει μπρος τ’ άδικο.
Να φωνάζει με δύναμη να τρομάζει το κακό.
Να της μάθεις να πιστεύει στον Θεό.
Γιατί εγώ έτσι το θέλησα,
Να της δώσω κάτι παραπάνω να αντέξει
Μέσα στον κόσμο ετούτο
Αυτή η ψυχή, να μην ξοδευτεί ούτε να ξοδέψει.
Νεκρός Στρατιώτης, 10/10/2015
Αν βρω ποτέ ξανά το στίχο μου
Τόσο δύσκολο που ήταν να πιστέψω σ’ ένα θαύμα
τόσο δύσκολο να είμαι εγώ
τόσο δύσκολο να πιστέψω ξανά στον εαυτό μου
τόσο δύσκολο να ξαναβρώ το στίχο μου.
Κι εσύ που περνάς και χάνεσαι
μέσα στη συνάφεια του κόσμου που με τρώει
και σε αεροπλάνα να περνάς
τις χώρες του χαμού στην Ευρώπη.
Ποιον πόνο να πονέσω,
το δικό μου ή τον δικό τους;
Ποιον προσπαθώ να πείσω,
εσένα ή εμένα;
Αν λοιπόν βρω ποτέ ξανά το στίχο μου,
θα τον ακούς στον αέρα,
θα τον τραγουδούν οι άνθρωποι.
Κι αυτός που καταλαβαίνει τι πα να πει,
ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Μα όλο αυτό…
Αν βρω ποτέ ξανά τον στίχο μου!
Νεκρός Στρατιώτης, 21/10/2015
(τα ποιήματα ανήκουν στη συλλογή ‘Το Ημερολόγιο ενός Νεκρού Στρατιώτη’, Εκδόσεις Αρμίδα, 2021)