Καμιά φορά,
ντρέπομαι.
Ντρέπομαι,
για όσα “μια χαρά”
απάντησα,
στα τόσα “Είσαι καλά;”
που με ρώτησαν.
Εκείνος.
Εκείνος,
που στενεύει την ανάσα,
που εμποδίζει τη μιλιά.
Αυτός
η μόνη αλήθεια
για τα “καλά” μου.
Κι εκείνοι,
θα συνεχίζουν να ρωτούν
αν είμαι καλά
Κι εγώ θα συνεχίζω,
ν’ απαντώ
τα “μια χαρά” μου.
Που να’ ξεραν,
πως,
κάθε φορά που ενοχλούν
τη “χαρά” μου
Εκείνη θέλει να ουρλιάξει στα μούτρα τους:
“Ο κόμπος.
Πείτε μου,
αυτός ο κόμπος.
Λύνεται;”