February 11, 2017

Παροδικός Εγωισμός -Ένα ποίημα του Βαλάντη Γαούτση

By In ΝΕΕΣ ΦΩΝΕΣ

Ξέμεινα-προς το παρόν-από εγωισμό προς ικανοποίηση:
Δεν έχω την ανάγκη να μ΄ερωτευτούν,αλλά την ανάγκη να ερωτεύομαι.
Γι΄αυτό μη σε νοιάζει,γιατί έτσι θα σ΄αφήσω να μου πεις
πως ξέχασες να μ΄ ερωτευτείς.
Θα το δεχτώ και θα το πιστέψω όπως πίστεψα-χωρίς στάλα αμφιβολίας-
στη δύναμη της μοίρας που σ΄έφερε μια μέρα για να μου θυμίσει πως:
-Ο κόσμος δεν είναι μικρός και συμπτώσεις δεν υπάρχουν,
παρά μόνο κάποιες επιθυμίες που το μέγεθός τους τις έκανε προσευχές
και κάποιος ήταν εκεί για να τις ακούσει.
Ξέρω,είναι ζόρικο να σ΄ερωτεύεται κανείς,μα άσε με να σου δείξω τον εαυτό σου.

Ξέμεινα-προς το παρόν-από ύπαρξη ανέφικτου:
Μου δημιουργήθηκε η επιθυμία της λάμπας που τρεμοπαίζει.
«Θα σβήσει; Δε θα σβήσει;»
Έτσι κι εγώ αρέσκομαι στην κατάσταση του: «Υπάρχεις; Δεν υπάρχεις;».
Ο απτός έρωτας-το συναίσθημα που αναγκαστικά κυλά μαζί με το χρόνο
εγκλωβισμένο σ΄ένα μόνιμο παρόν-είναι το εμπόδιο της μόνιμης επιθυμίας.
Η πραγματική επιθυμία τού ανθρώπου σταματά εκεί που ξεκινά η ανταπόκριση.

Είναι στη φύση μας το αβέβαιο να μας γοητεύει,
να μας κρατά κολλημένους πάνω του.
Είναι στη φύση μας η επιθυμία να μηδενίζεται
για να προκύψει μια νέα,αβέβαιη, μη ανταποκρίτρια.
Είναι στη φύση τού ανθρώπου
κρυφά ν΄ αναζητά το ενδιάμεσον της ευτυχίας και της δυστυχίας.

Μια ζωή κυνηγάμε να ικανοποιούμε εγωισμούς,
με τη συνέπεια οι πραγματικές επιθυμίες μας να χάνουνε το δρόμο τους.
Αυτό σημαίνει «ικανοποίηση εγωισμού»:
-Η πραγμάτωση μιας επιθυμίας που αποπροσανατολίστηκε.

Δε θα σε κουράσω.Θα ΄μαι σύντομος.
Ξέμεινα-προς το παρόν-από εγωισμό προς ικανοποίηση:
Δεν έχω την ανάγκη να μ΄ερωτευτούν,αλλά την ανάγκη να ερωτεύομαι.
Ξέρω,είναι ζόρικο να σ΄ερωτεύεται κανείς,μα άσε με να σου δείξω τον εαυτό σου.

 

 

Τransient Εgo

Μετάφραση: Άννα Ιωαννίδου

 

I run-out -for the time being- of ego for satisfaction

I don’t have the need to be loved, but the need to be in love

So, don’t worry, cause this way I will let you tell me

that you forgot to fall in love with me.

I will accept it and I will believe it, just as I believed -without a shadow of a doubt-

in the power of fate that brought you one day to remind me that:

-The universe is not small and that there isn’t such thing as coincidences,

only some desires that their seize has transformed them into prays

and someone was there to hear them.

I know, it’s hard to be loved by someone, but allow me to show you your own self.

 

I run-out -for the time being- of the existence of the impossible.

I have the desire of the lamp that is flickering.

“Will it go out? Will it not?”

Hence, I find myself in a state of “Being? Or not being?”

The tangible love -that feeling that inevitably flows together with time

entrapped in a permanent present- is the barrier of permanent desire.

The real desire of a person stops where response begins.

 

It is in our nature to be charmed by the uncertain,

to keep us stuck on it.

It is in our nature, to reset the desire

in order to get a new, uncertain, non-corresponding one.

It is in the nature of a man

to secretly search for the intermediate between happiness and unhappiness.

 


For a whole lifetime, we seek to satisfy our egos,

with the result of our true desires being lost on their way.

This is what ‘ego satisfaction’ means:

-The Making of a desire that was disoriented.

 

I won’t bother you. I’ll be brief.

I run-out -for the time being- of ego for satisfaction.

I don’t have the need to be loved, but the need to be in love.

I know, it’s hard to be loved by someone, but allow me to show you your own self.

To ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε στο The Master Shift

 

Leave a Comment