Στης γύμνιας της ψυχής σου το σκοτάδι
εζούσες την δική σου μοναξιά,
τυλίγοντας τον πόνον και το δάκρυ
σαν ρούχα και δική σου αλαξιά.
Φυγή σου η απόλυτη σου σκέψη
χαιρόσουν τες ιδέες μοναχά,
και έπλαθες σενάρια του τύπου
της άρνης της ζωής σου τα ριχά.
Τα όνειρα σου τρέχανε το βράδυ
σε τόπους που δεν είχαν γυρισμό,
και ζούσες τη δική σου ουτοπία
σε σώμα με μεγάλο μαρασμό.
Τη ρότα της ζωής σου την κυλούσες
σε κίβδηλα δρομάκια χρονικά
μετρώντας αποστάσεις είς στον χάρτη
με μέτρα και πυξίδα δανεικά.