Με τις λέξεις να θωπεύουν τις επιφάνειες,
έτσι τους αδαείς αιχμάλωτους δένουν στα βράχια,
στο σημείο που στρογγυλεύει ο άνεμος τις γωνιές.
Καρφώνουν ακόμη μια σημαία κατάκτησης
να ανεμίζει στην ψηλότερη άκρη
εκεί που αγναντεύεις το απέραντο.
Να προσέχεις τις σειρήνες,
γιατί όπως έλεγε ο Πλωτίνος,
terribilis est locus iste!
Πλανεύτρα και αδηφάγα η άδηλη ανάγκη που σε ναρκώνει,
για να φλερτάρει ανενόχλητη
με τον κανιβαλισμό.
Την ακούς στη σιωπή να σου ψιθυρίζει,
αγάπησέ με, πριν σε καταπιεί,
να ανήκεις μόνο σε εκείνη.
Και αν ξεπαγώσουν οι λέξεις, θα σωθείς.
Αν στρέψεις το βλέμμα στο φως,
θα κοινωνήσεις το αέναο παρόν.