October 28, 2017

Οι γραφιάδες που γουστάρω – Άννα Ιωαννίδου

By In ΝΕΕΣ ΦΩΝΕΣ

Μ’ αρέσουν αυτοί που γράφουν γιατί πονάνε.

Που γράφουν την πληγή τους δίχως φτιασίδια, λεξικά, συνώνυμες -των πραγματικών- λέξεις, που ίσως αρέσουν περισσότερο, που ίσως ακουστούν πιο εύηχα. Που δε μπορούν, παρά να δώσουν γυμνή κάθε αλήθεια τους κι ας ακουστεί λιγότερο «ποιητική». Ξέρουν εξάλλου, πως ποίηση είναι ακριβώς το άλλο.

Αυτούς που δε γράφουν απαραιτήτως για τη ρίμα. Που λένε την «καύλα» «καύλα» και τη «συφορά» «συφορά». Που δεν μένουν ξάγρυπνοι τόσα βράδυα γράφοντας, «για να αφήσουν κάτι ωραίο πίσω τους». Αυτούς που μένουν άυπνοι και γράφουν, «γιατί δε μπορούν να κάνουν αλλιώς, πανάθεμά τους».

Εκείνους που δε γράφουν γράμματα όταν γράφουν ζωή και που γράφουν γράμματα όταν στην πραγματικότητα το μόνο που θα ήθελαν, είναι να έγραφαν ζωή. Που όταν τους διαβάσεις, γίνεσαι ένα με το βίωμά τους. Γίνεσαι εσύ η πληγή, εσύ η γεύση, εσύ η λέξη. Αυτοί που όσο πιο καθάρια κι ωμά μιλήσουν, τόσο πιο κοντά σου τους αισθάνεσαι.

Είναι συνήθως οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ή και της από μέσα. Εκείνοι που σίγουρα θα συναντήσεις στο δρόμο, με μια βαλίτσα στον ώμο κι ένα ταξίδι στα μάτια. Αποκλείεται να μην αγαπούν τα σκυλιά κι όλα τα ζώα. Είναι αδύνατον να μην έχουν περάσει χρόνο μαζί τους, μιλώντας τους όσο πιο ειλικρινά δεν έχουν μιλήσει ποτέ σε ζωντανό.

Αυτοί, που η ψυχή τους τρεμοπαίζει κάθε στιγμή. Που τον ήλιο και το φεγγάρι, έπαψαν να τα σχολιάζουν για τις φωτιστικές τους ιδιότητες. Αυτοί, που δεν ενοχλούνται να μυρίζουν τη βρωμιά τους. Που δε χρειάζονται επικαλύψεις πάσης φύσεως, μυρωδιάς, μεγέθους, υφάσματος, για να φανούν πιο εντάξει.

Μιλάω για κείνους που ζουν, και γράφουν μακριά απ’ τα σεντόνια. Με κλειστό το νεροχύτη. Με ανοικτό το αλεξίπτωτο.

Τους έτοιμους, όχι απλά να πηδήξουν σε χιλιάδες μέτρα βάθος. Τους έτοιμους να πηδήξουν, να πέσουν και να πονέσουν. Εκείνους που, αν είναι τυχεροί και καταφέρουν να σηκωθούν, θα πάρουν και πάλι τη ζωή και την πένα τους και θα ξεκινήσουν απ’ την αρχή να γράφουν.

Εκείνους τους γραφιάδες γουστάρω.

 

Πρώτη δημοσίευση στο Thessaloniki Arts and Culture

Leave a Comment