Κάτι της μνήμης
Μέρες πριν τις Πανελλήνιες,
ο λυκειάρχης αυστηρός
στέκει στην πόρτα.
“Ο χρόνος μετά…” μας λέει
σοβαρά.
Κάτι σχολεία γκρεμίσματα,
κάτι της μνήμης παιχνιδίσματα,
ανόητα,
φριχτά ξεγελασμένοι.
Ας ταπεινώθηκαν
Ας ταπεινώθηκαν
έως θεμελίων οι τοίχοι.
Τη σκόνη εσύ κοσκίνιζε.
Σπόρους στην επιφάνεια
χαντρούλες και ψηφίδες
χάιδευε με το χέρι.
Κι ωραίων πλοίων
ξεφορτώματα
―ανταλλαγές
στα Εμπορεία του χρόνου―
μάντευε τις χαρές
το σχήμα
την υπόσταση.
Ντέμης Κωνσταντινίδης, Για τα Αποτυπώματα
(Για περισσότερα ποιήματα του Ντέμη Κωνσταντινίδη, επισκεφθείτε το προσωπικό ιστολόγιό του)