«Να συντρίψουμε τις αλυσίδες που μας κρατάν δεμένους στα κελιά στον αγώνα
να ριχτούμε και πάλι για να βρούμε ΘΑΝΑΤΟ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ»
Ακολουθάτε το δρόμο σας οι μεγάλοι
Τη Μοίρα που σας ώρισε ο Θεός ακολουθάτε
οι Μεγάλοι. Οδηγός σας το πνεύμα το υπέρτατο
και εντός σας ακοίμητο πάντα προσμένει
για τ’ ανέβασμα κάτι να γίνει τ’ ακούραστο!
Στενωπός είν’ ο δρόμος γιομάτος αγκάθια,
οι μικροί θα κτυπούν με λύσσα στο διάβα σας,
μα η ψυχή για τη νίκη θα μάχεται ατρόμητα,
το κορμί κι αν λυγάει κι αν ματώνει απ’ τον κάματο.
Νικητές στη γλυκιά την Ιθάκη ως γυρνάτε,
Λαιστρυγόνες θα βρήτε μπροστά σας και Τρίτωνες
τραγουδούσες Σειρήνες, μαγεύτρες και πλάνες
τον τρανό Ποσειδώνα αφρισμένο για εκδίκηση.
Ποθητό ‘ναι να βρεις στων αγώνων το τέρμα
μιας πιστής Πηνελόπης αγκάλες αμόλυντες
μ’ αν αφήσης στη μάχη την πνοή σου την ύστατη
πιο χρηστά δεν μπορούσες τη ζωή να προσφέρεις.
Στης φυλακής μου το κελί
Στης φυλακής μου το κελί το σιδερόφραχτο
που χειμωνιά όλο πλήξη με κυκλώνει
τον ερχομό σου καρτερώ σαν άνοιξη
ν’ανθίσουνε μεσ’ την καρδιά μου οι κλώνοι
Λίγα λόγια για τον Μιχαλάκη Παρίδη, από σχετικό αφιέρωμα για τον ήρωα
Γεννήθηκε στην Αναφωτία το 1933 και αποφοίτησε από το δημοτικό σχολείο της γενέτειρας του και μετά από το Εμπορικό Λύκειο Λάρνακας. Ήταν μέλος της OXEN και Επαρχιακός Γραμματέας της Παγκύπριας Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας, που πρωτοστατούσαν στις ενωτικές διεκδικήσεις του Κυπριακού Ελληνισμού. Εμπνεόμενος από τα προαιώνια ιδεώδη του Γένους, μυήθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ και ήταν ο επικεφαλής της ομάδας “Άρης” στις δολιοφθορές της 1ης Απριλίου 1955 στη Λάρνακα. Για τη δράση του εκείνη την ιστορική νύχτα συνελήφθη την 1η Απριλίου και κατεδικάσθη με άλλους συναγωνιστές του στις 23 Ιουνίου 1955 σε επταετή φυλάκιση με αριθμό καταδίκου 9880. Στις Κεντρικές Φυλακές ήταν βιβλιοθηκάριος και δίδασκε σε συναγωνιστές του Ελληνικά, ενώ η σκέψη του επικεντρωνόταν πάντα στην ιδέα της απόδρασης, για να συνεχίσει τον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας.
Απέδρασε από το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας όπου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση στη μύτη στις 12 Δεκεμβρίου 1957. Για την απόδραση του, που ήταν θεαματική, χρησιμοποίησε σχοινί και κατέβηκε από το ύψος του τρίτου ορόφου.
Ο Διγενής ανέθεσε στον Μιχαλάκη Παρίδη τον τομέα Λάρνακας. Ο Παρίδης εγκαταστάθηκε στο χωριό Τρούλλοι, στο σπίτι του Ανδρέα Σουρουκλή. Από τους Τρούλλους μετακινήθηκε στις Αγκλεισίδες και στη συνέχεια σε κρησφύγετο στην περιοχή της Μονής Αγίου Μηνά, για να καταλήξει τελικά στη Βάβλα, όπου η λεβεντιά του αναμετρήθηκε με τον θάνατο. Στις 27 Αυγούστου 1958, οι Άγγλοι μπήκαν στο χωριό, έκαναν έρευνες σε σπίτια και στο σχολείο, αναζήτησαν τον τομεάρχη, τον εντόπισαν και τον κάλεσαν να παραδοθεί.
Ο Μιχαλάκης Παρίδης ασυμβίβαστος σκαπανέας της ελευθερίας, αρνήθηκε να παραδοθεί και πολιορκημένος στο σπίτι του δασκάλου Χρίστου Καραγιώργη, όπου είχε το κρησφύγετο του, ρίχτηκε στην ύστερη του μάχη βροντοφωνάζοντας:
Ο ήρωας έπεσε μαχόμενος σε ατμόσφαιρα ηρωικής αποθέωσης με το στήθος διάτρητο από τις σφαίρες των Άγγλων στρατιωτών.