Την άνοιξη κατέβηκα πάλι στους δρόμους˙
τα χελιδόνια γύρω στο καπέλο μου
κι εγώ τυφλός που ακούει πηγαίνοντας
φωνές απ’ τις μικρές του αγάπες.
Κοντά στους κήπους κάτω από τα παράθυρα
βράδιασα και δεν ένιωθα ποιος ήμουν.
Τη νύχτα ο ψίθυρος απ’ τα πουλιά μ’ ανέβαζε
σε ουράνιες αγορές, θέατρα του απείρου.
(Γιώργης Παυλόπουλος, Το Κατώγι, Ερμής, Αθήνα 1971)