μιὰ Λιακάδα πάνω στὸ μαχαίρι
κόβει
anaannτὴ ζαριά ὥς τὸν πυρήνα
ἐκεῖ κατοικοῦν τὰ αἰώνια νιᾶτα
μὲ τοὺς ἀριθμοὺς γεμίζουμε
γρατζουνιές τὰ χνώτα μας στὸ τζάμι
οἱ ἐπιθυμίες μέσα στό καμτσίκι
φροντίζουν νὰ μὴ σκουριάσει ποτέ
σπέρνουν ἄσυλο παραπάνω ἄσυλο στὰ μάτια
ξεχείλωσε ἡ λήθη
ἀπὸ γεννησιμιοῦ ἀτονοι
γιὰ νὰ περπατήσουμε ὥς τὴν Υπαρξη
νὰ στερεώσουμε μιὰ κοινὴ ὀξεία
στὴν προπαραλήγουσά της
πρέπει νά βάλουμε ὡραῖα τρικλοποδιά
στὰ λεξικάγκελα
νὰ τυφλωθεῖ ἡ ὅραση
νὰ μὴ μᾶς συνθλίψει
τό Ἀκορντεόν τοῦ σύμπαντος
Ε. Μύρων – 10. 2019