Φέρτε μου ένα έλκηθρο.
Να μπω μέσα να ταξιδέψω μακριά. Για την κίνησή του ανησυχία καμιά, χιόνια έχουμε ολόχρονα εξάλλου.
Προβλέπεται πολύ φως και αυτά τα Χριστούγεννα. Από τις λάμπες τους όμως που να δεις χαρά αληθινή; Όσες κι αν ανάψετε, δεν καλύπτεται το μαύρο από κάτω.
Λοιπόν, θέλω ένα έλκηθρο που να γλιστράει σε κάθε ήσυχη γωνία αυτού του κόσμου. Αυτές που φωτίζουν με άλλο ηλεκτρισμό. Τις φαντάζομαι έτσι γυμνές από κάθε λάμπα, με μια ζέστη κόντρα σε όλο το χιόνι των εποχών και με το κλειδί στην πόρτα, έτοιμο για να ανοίξω να μπω. Σε αυτές τις γωνίες τα χριστούγεννα δε χρειάζονται χριστούγεννα και η νέα χρονιά μπαίνει κάθε μέρα. Τις καταλαβαίνεις απ’ τα παράθυρά τους, έτσι θολωμένα που στέκονται απ’ τις ανάσες αυτών που κατοικούν μέσα. Κι από τον ωραίο καφέ που μυρίζει μέχρι έξω.
Θέλω να γνωρίσω κάθε ένα απ’ αυτά τα ήσυχα περιθώρια που ολόχρονα φέγγουν κι αντιστέκονται. Σίγουρα υπάρχουν. Να πάω μακριά απ’ όλα τα στολίδια που κοκκινίζουν τόσο άδικα. Αν και μη νομίζεις, το κόκκινο και το χρυσό τους εξασθενεί λίγο πιο πάνω απ’ τους πασσάλους της ηλεκτρικής. Από ψηλά, άλλο είν’ το κόκκινο που αντέχει να φαίνεται και να φωτίζει. Εκείνο θα πάω να ψάξω.
Φέρτε μου ένα έλκηθρο. Με μόνη μια προδιαγραφή: να χωράει πάντα, κι άλλη αγάπη μέσα.
20 Δεκέμβρη 2019