February 11, 2020

3 ποιήματα της Αντιγόνης Βουτσινά από τη συλλογή “Ένα παιδί σκέτο καταμεσήμερο”

By In ΝΕΕΣ ΦΩΝΕΣ

Ατόφια μερίδα

Ήμασταν λέει στο σπίτι,
η μητέρα καθισμένη στα τέσσερα
έτρωγε το βραδινό της κόκκαλο
ο πατέρας ξαπλωμένος στην πλάτη της
τακτοποιούσε την θηλή του·
ξαφνικά σβήνει το φως
και βρισκόμαστε όλοι στο τραπέζι.
Συγκεντρωθήκαμε απόψε εδώ για να δειπνήσουμε
σαν οικογένεια, λέει ο ένας κι
αρπάζουμε πεινασμένοι τα μαχαίρια

να τεμαχίσουμε
αυτομάτως
μικρότερο το ψέμα.

 

Απλές προτάσεις

Έχω ένα τοίχο τούβλινο στο ένα μπροστά μου μάτι.
Έρχονται παρά δέκα τα πουλιά.
Πετάν με φόρα προς τ’ απάνω μου.
Οι λέξεις χτυπούν στον τοίχο.
Πέφτει, σωριάζεται ο τοίχος.
Τον μαζεύω φτερό φτερό.
Φτερό φτερό τον ξαναχτίζω.
Κανένα πουλί δεν διάνυσε το ποίημα.
Καμία λέξη
δεν φανέρωσε τι έγινε στο ένα μπροστά μου μάτι.
Κι όμως.
Έρχονται παραπέντε τα πουλιά.


Βαρέα και ανθυγιεινά

Βγάζει
το χελιδόνι
απ’ το συρτάρι
μαύρο
ψαλίδι
τ’ ουρανού
ξεκοιλιάζει
τη μέρα
σουπιά
τρέχει
φρέσκο
μελάνι
κάποιοι
μιλούν
για φόνο
ένας
για ποίημα.

 

ποιήματα της Αντιγόνης Βουτσινά από τη συλλογή "Ένα παιδί σκέτο καταμεσήμερο"
(Ένα παιδί σκέτο καταμεσήμερο, εκδ. Κουκκίδα, 2018)

 

Leave a Comment