Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΕΙΝΗΣ ΜΟΡΦΗΣ
στον Κώστα Βάρναλη
Χωρίς το Ροσινάντε μου γυρνώ
σε μια πόλη που δεν μοιάζει με καμία
ιππότης με ένα πρόσωπο στεγνό
που στην ελεεινή σκιά του
χορεύει η απελπισία,
μόνος μου στους δρόμους περπατώ
και με το Σάντσο Πάντσα
σε κάποια άλλη εξορία
ψάχνω, γυρεύω για να βρω
μια δεσποσύνη που τη λένε Δουλτσινέα
ξέρω, σ’ αυτή την περιπλάνηση
δεν έχω πια ελπίδα
ακόμα κι οι ανεμόμυλοι
εγίναν μεταπράτες
και κάναν συνεταιρισμό
με το μάγο Φρεστόνα,
τα όπλα μου αδύναμα
χαμένο το κοντάρι
η πλάτη κι η μέση μου
πονούν από το ξύλο
δεν ξέρω πλέον τι να πω
δεν έχω που να γύρω
τέλειωνε και ‘συ βρε ποιητή
που έκλεψες τον Θερβάντες
άσε με τώρα ήσυχο
να φύγω από τον κόσμο
σαν άνθρωπος πια να κοιμηθώ,
κι εσείς οι άλλοι συγγραφείς
πείτε μου τι ζητάτε
για πόσους χρόνους και καιρούς
απάνω από το βίο μου
θα γράφετε ιστορίες
αφού όλα έχουν ειπωθεί
πίσω από τόσα χρόνια
πως στον κόσμο αυτό των λογικών
ένας ιππότης δεν αρκεί
χρειάζονται χιλιάδες!
Ειρηναίος Μαράκης
28/7/2018, Χανιά Κρήτης