Ένα ποίημα του Θ.Ελευθερίου, εις απάντηση του Όταν κάθε μέρα αντικρύζεις αυτό
Ένας, ένας πήγε κ’ ήρθε λύση ταιριαστή για τους νεκρούς δεν βρήκε.
Τι κρίση και ποιος κριτής θα επιστρέψει αυτά τα χρόνια;
Τι αντάλλαγμα να δώσεις στην ματιά νεκρού σου γιού;
Τι αντάλλαγμα να δώσεις στην συρμάτινη ματιά;
Κάθε μέρα ανατέλλει το φεγγάρι στο βουνό,
σαν να θέλει να ξυπνήσει κάθε ΄να μας νεκρό.
Δεν μ’ αφήνει να ξεχάσω του πολέμου την ορδή
που σαν μπήκες μέσα πάλι φέρθηκες κατακτητής.
Με τα νύχια σκάβω πάλι τους νεκρούς μου για να βρω,
Που ούτε καν σαν ευκαιρία δεν μου έδωσες να τους τιμώ.
Για τις έφηβες εκείνες που ‘φαγες σαν το σκυλί,
μια μέρα θέλω να δω, μια λύση να βρεθεί.
Για εκείνο το παλικάρι που εσκότωσες με την ριπή,
μια μέρα θέλω να δω, μια λύση να βρεθεί.
Μα εγώ θα δώσω όρκο, έναν όρκο ιερό,
απέναντι σου πάντα θα ‘χεις, κάθε έναν μου νεκρό.