July 23, 2020

ΔΙΑΚΩΜΩΔΗΣΗ – Μιχάλης Βάκρινος

By In ΝΕΕΣ ΦΩΝΕΣ

Απόψε εντός μου το μικρόβιο της ποίησης
αλκοόλη ντύνεται που στο αίμα μου κυλάει.
Μια πρώην, εν μέσω μιας από αγάπη κύησης
λάμπει και ’γω με μία συλλογή που δεν πουλάει

στα χέρια, αντί αγκαλιάς, σηκώνομαι χορεύω
τσάμικα με την γάτα μου, φιγούρες του χωριού μου
της δείχνω, φεύγει, πάλι μόνος μου, και μαγειρεύω
κοιτάζοντας στην άδεια θέση, το άδειο του κορμιού μου

τ’ άπλυτο πιάτο που ’φαγε στερνή φορά μαζί μου
για εμέ ένα ενθύμιο, που πρέπει πια να πλύνω.
Ρε πούστη μου, ήταν χαζή, μα που ’ναι η χαζή μου;
να με φιλά κι ολονυχτίς στα χέρια της να σβήνω.

-Ξύπνα χαζεεε!!! Απόψε αποτελείσαι από γιουβέτσι,
οστά, καπνό, συναίσθημα κι άπειρα λίτρα μπίρα
Πάει καιρός που σ’αφησε απότομα η «έτσι»
κι εσύ ανάβεις από τον καρό της αναπτήρα

ακόμη τα τσιγάρα σου, που σου ‘χε κάνει δώρο
πέρσι, μαζί με τ’ άπαντα τόμος Άλφα Καβάφη.
«Ρήμαξες τη ζωή σου εδώ»- και εσύ αφήνεις χώρο
να σκέφτεσαι αν τα μαύρα μαλλιά, ξανθά τα βάφει.

Ποτέ μου πως παντρεύτηκε δεν είχα αποφασίσει,
μεθούσα, στίχους σκάλιζα, διάβαζα τη Σονάτα
του Ρίτσου, περιμένοντας χρόνια μήπως γυρίσει

κ’ όσο η αναμονή αυτή μου έκλεβε τα νιάτα
χωρίς να το αντιληφθώ καιρό είχα ψοφήσει
και σάπιζα στο σπίτι μου και με έτρωγε η γάτα.

(από τη συλλογή “Ημιτελή και Διαολοσκορπίσματα” – 24 Γράμματα, 2019)

Leave a Comment