oh, forgive me For Whom the Bell Tolls,
oh, forgive me Man who walked on water,
oh, forgive me little old woman who lived in a shoe,
oh, forgive me the mountain that roared at midnight,
oh, forgive me the dumb sounds of night and day and death,
oh, forgive me the death of the last beautiful panther,
oh, forgive me all the sunken ships and defeated armies,
this is my first FAX POEM.
It’s too late:
I have been
smitten.
———-
ω, ας με συγχωρέσει Αυτός για τον Οποίον Χτυπά η Καμπάνα,
ω, ας με συγχωρέσει ο Άνθρωπος που περπάτησε στο νερό,
ω, ας με συγχωρέσει η γριούλα που’ζησε μέσα σε ένα παπούτσι,
ω, ας με συγχωρέσει το βουνό που βρυχήθηκε τα μεσάνυχτα,
ω, ας με συγχωρέσουν οι άλαλοι ήχοι της νύχτας, της μέρας και του θανάτου,
ω, ας με συγχωρέσει ο θάνατος του τελευταίου ωραίου πάνθηρα,
ω, ας με συγχωρέσουν όλα τα βυθισμένα πλοία κι οι νικημένοι στρατοί,
αυτό είναι το πρώτο μου ΠΟΙΗΜΑ FAX.
Είναι πολύ αργά:
Έχω
χτυπηθεί.
(Το τελευταίο του ποίημα το έγραψε στις 18 Φεβρουαρίου του 1994. Ήταν το πρώτο ποίημα για το οποίο χρησιμοποίησε την τεχνολογία FAX για να το στείλει στον εκδότη του. Αυτό το ποίημα ούτε δημοσιεύθηκε, ούτε συμπεριλήφθηκε σε κάποια συλλογή.)