Καθὼς μ’ ἕνα ξυλάκι
(ξεριζωμένο ὅπως – ὅπως),
σχεδιάζουν τὸν οὐρανὸ
σ’ ἕνα βοῦρκο μὲ λασπόνερα,
ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ μιὰ μπόρα
ἐξαφανίζει τὰ σκίτσα τους.
Κι ὅμως ἐκεῖ, στὴν ἄκρια,
ἀνάμεσα στὶς λάσπες,
ξεσκεπάζουν λίγο – λίγο
κομμάτια μεγαλείου.
Ξεθολώνουν τὸ θαῦμα.
Ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι
μὲ τὸ ξυλάκι,
μὲ τὸ ξεριζωμένο κλαράκι.
Ε. Μύρων, 7/2016
* Ο Ε.Μύρων γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα και κατάγεται από τη Λευκάδα. Διατηρεί το ιστολόγιο ποίησης Ἀλέκτωρ. Εκτενές αφιέρωμα για τον ποιητή, μπορείτε να διαβάσετε στο ιστολόγιο λογοτεχνίας και ποίησης Μάνος Τασάκος.
Οι ποιητές ειναι τα κλαράκια. Ενόσω αυτά μένουν όρθια, καταφέρνουν δλδ να μείνουν, τότε υπάρχει μια ελπίδα. Μείνετε όρθιοι ποιητές. Είναι πολλή η σαπίλα εκεί έξω, δεν αντέχεται… Κύριε Μύρων και οι άλλοι αρχιτέκτονες (λίγοι, γιατί οι περισσότεροι μόνο ποίηση δεν γράφουν…) μείνετε όρθιοι. Καλό νέο έτος εις τα Αποτυπώματα. (Κύπρο/Κύπριοι είναι οι διαχειριστες;)
Αντρέας Καρυπίδης
Αμμόχωστος-Κύπρος