August 10, 2020

Tης στιγμής… – Άννα Ιωαννίδου

By In ΝΕΕΣ ΦΩΝΕΣ

«η νύχτα με συμφέρει»
Νίκος Καρούζος

  

Εκεί που οι μέρες της απομόνωσης μαζί με κάθε υδράργυρο μετρούν ψηλούς δυαδικούς, οι ορίζοντες από την τελευταία χορδή της θάλασσας συνεχίζουν να δίνουν το πιο βαθύ μπλε.

Ζούμε σε μια περίοδο που πάει κόντρα σε κάθε ψευδαίσθηση της κυριαρχίας του είδους. Σα να μας φωνάζει λίγο πιο δυνατά από πριν πως στην ουσία είμαστε ό,τι είμαστε για όσο είμαστε επειδή η ροή βόλεψε. Και κυρίως επειδή η ροή δεν βόλεψε.

Καθετί γνώριμο θολώνει ακόμη πιο πολύ, κάθε πλάνο κολυμπά σε μεγαλύτερα μποφόρ. Και οι πιθανότητες. Στέκουν και μας κοιτούν με το πιο μετέωρο βλέμμα.

Ας είναι. Αφού το μόνο που ανέκαθεν είχαμε είναι εκείνο το ρημάδι το «τώρα». Σαν έκρηξη που κρατάει όσο το τίποτα και το μηδέν. Η μοναδική ευκαιρία να φανούμε λίγο πιο μεγάλοι, λίγο πιο ψηλοί, είναι όταν το κοιτάμε σε πλάνο πρώτο. Ειδικά εκεί, λίγο έξω απ’ τα νερά του, είναι πάντα τόσο όμορφο.

Δε χρειάζεται πολύ για να ανοίξει η ψυχή, αρκεί να την αφήσεις να παίξει βιολί στο ρυθμό που μπαίνει απ’ το μπαλκόνι. Αυτή η λεπτή κυριαρχία απάνω της, ίσως να είναι και η μόνη αληθινή δύναμή μας. Η πίστη πως όσο δίνεσαι στη στιγμή τόσο πιο δική σου την κάνεις.

Χθες βράδυ ξαναχαμογέλασα από μέσα. Ήταν σα να μπήκε μετά από καιρό ένα παρατεταμένο αεράκι σε τέμπο εκτός ρυθμού, απ’ αυτούς που κάνουν τη νύχτα να φωτίζει. Και σου θυμίζουν πως αυτό όταν έρχεται, δεν είναι ποτέ λίγο…

Σε κάνει να μη φοβάσαι. Σα να παύεις για λίγο να σκηνοθετείς αυτό που ακόμη δεν ήρθε κι απλά βυθίζεσαι στο χρώμα της νύχτας πιο ήρεμος. Και τότε βλέπεις πιο καθαρά κάθε αληθινό σου όνειρο πως χορεύει μέσα στο εδώ και τώρα. Και ξέρεις, πως αυτό από μόνο του είν’ αρκετό για να το κάνει να υπάρχει ήδη…

 

2 Αυγούστου, 2020

Leave a Comment