Η αγέλη – Ιάσωνας Σταυράκης

Ουρλιάζουν οι γάτες.
Σβήνει μ’ ευγένεια τσιγάρα το κράτος
στα μούτρα μας.
Χαρακώνουν οι γραφειοκράτες τα όνειρα
και κλείνουν την ελπίδα
στα ίδια συρτάρια
με τα λερωμένα τους βρακιά.
Βρέχουν με σπέρμα οι νταβαντζήδες
της πατρίδας το χώμα
και κάτω απ’ το πτώμα
βλέπω να χορεύουν σημαίες
φορτωμένες σκατά.
Ουρλιάζουν οι γάτες
για κάθε στιγμή που παλέψαμε μόνοι
που πεθάναμε μόνοι
και που πήγαμε μόνοι
ξανά στη δουλειά.
Ουρλιάζουν οι γάτες
για μια ζωή ρημαγμένη
που ο φόβος μικραίνει
κρατώντας της πληγής
τη φωτιά.
Ουρλιάζουν οι γάτες
πέφτει σκοτάδι
και το κράτος ντυμένο με Άδη
καραδοκεί.
Μα εγώ γεννήθηκα σκυλί
και έγινα λύκος
σ’ άναρχη αγέλη
με μια πένα στο χέρι
κρατώντας την γροθιά μου
σφιχτή.