April 10, 2018

Έχω ποθήσει να είχα απομακρυνθεί – Thomas Dylan

By In ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
​Έχω ποθήσει να είχα απομακρυνθεί
Από την ύπαρξη του ξοδεμένου ψέματος
Και τη συνεχή κραυγή του παλιού τρόμου
Μεγαλώνοντας πιο φοβερη, έτσι όπως  η ημέρα
Πηγαίνει πάνω από το λόφο στην βαθιά θάλασσα.
Έχω ποθήσει να είχα απομακρυνθεί
Από την επανάληψη των χαιρετισμών,
Γιατί υπάρχουν φαντάσματα στον αέρα
Και φανταστικές ηχώ στο χαρτί,
Και η βροντή των κλήσεων και των σημειώσεων.
 
Έχω ποθήσει να είχα απομακρυνθεί, αλλά φοβάμαι.
Κάποια ζωή, που δεν έχω ακόμα ζήσει, μπορεί να εκραγεί
Από το παλιό ψέμα που φλέγεται στο έδαφος,
Και, σπάζοντας στον αέρα, με αφήσει μισό-τυφλό.
Ούτε από τον αρχαίο φόβο της νύχτας,
Το χωρισμό του καπέλου από τα μαλλιά,
Τα χαραγμένα χείλη στον παραλήπτη.
Δε θα πέσω στο φτερό του θανάτου.
Aπό αυτά δε θα με νοιαζε να πεθάνω,
Μισή συνήθεια και μισό ψέμα.
 
Μετάφραση: Άννα Ιωαννίδου
 
—————————–
 
I HAVE LONGED TO MOVE AWAY
 
I have longed to move away
From the hissing of the spent lie
And the old terrors’ continual cry
Growing more terrible as the day
Goes over the hill into the deep sea;
I have longed to move away
From the repetition of salutes,
For there are ghosts in the air
And ghostly echoes on paper,
And the thunder of calls and notes.
 
I have longed to move away but am afraid;
Some life, yet unspent, might explode
Out of the old lie burning on the ground,
And, crackling into the air, leave me half-blind.
Neither by night’s ancient fear,
The parting of hat from hair,
Pursed lips at the receiver,
Shall I fall to death’s feather.
By these I would not care to die,
Half convention and half lie.
 
Thomas Dylan

Leave a Comment