March 20, 2018

ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ: “Ο πρώτος στίχος” του Τάσου Λειβαδίτη

By In ΑΠΑΓΓΕΛΙΕΣ

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΙΧΟΣ – ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
 
Αλλά γιατί καμιά φορά στεκόμαστε στη μέση ενός άγνωστου δρόμου
ή μπροστά σ’ ένα παλιό σπίτι;
Τί μας θυμίζουν; Ποιόν αναζητούμε;
Κι άλλοτε κάτω από μια γέφυρα ή πίσω από μια κουρτίνα νιώθεις
να ζεις πιο αληθινά-
πράγματα που θα εξοφλήσεις κάποτε με τη ψυχή σου.
Ώσπου ένα πρωί ακουγόταν το πρώτο κελάηδημα στον κήπο.
Άνοιξη.
Η μητέρα άλλαζε καπέλο, η νεαρή υπηρέτρια ανέβαινε στη σοφίτα κι έκλαιγε
κι ο παππούς ξεχνούσε να διαβάσει τη Βίβλο…
 
Τώρα κάθομαι στην παλιά κουνιστή πολυθρόνα που κάθησαν τρεις γενιές.
Πού πήγαν τόσοι άνθρωποι;
Ολόκληρη η ζωή μου δεν ήταν παρά η ανάμνηση ενός ονείρου
μέσα σ΄ ένα άλλο όνειρο. Κι η Άννα, όταν γελούσε ήταν σα να
σκόρπιζε γιασεμιά
φωτιζόταν για λίγο η νύχτα.
 
Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε τον πρώτο στίχο μου.
Από τότε ξέρω ότι δεν θα πεθάνω ποτέ-
αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα.
 
 
 
 
* Ο Ε.Μύρων γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα και κατάγεται από τη Λευκάδα. Διατηρεί το ιστολόγιο ποίησης Ἀλέκτωρ. 
1 Comment
  1. Valia Maistrou March 21, 2018

    Πολύ όμορφη σκέψη έκανες καλέ μου Μύρωνα, εύχομαι να είναι καλοτάξιδο και να είσαι πάντα γεμάτος αγάπη για την Ποίηση !!

    Reply

Leave a Comment