September 18, 2018

Η παγίδα – Κική Δημουλά

By In ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Aκόμα
ακόμα και τώρα με τόσα
αξεπέραστα που πέρασα
ακόμα τις τρέμω τις λέξεις.
 
Απορώ πώς αφέθηκα.
Μόνες τους όμως
μόνες τους προσφέρθηκαν
να χτίσουν
αυτό που θέλω
γράφοντάς το να υψωθεί -αν μη
τι άλλο- σε κάτι άλλο.
 
Tο στήνουν. Με μια ταχύτητα αισιόδοξη
με μιαν ευκολία ενθουσιώδη, μεθυστική.
Έτοιμο κιόλας. Το χειροκροτούν
ζητωκραυγάζοντας
 
Κοιμάμαι βαθιά επιτυχημένη
Κι όταν ξυπνώ βρίσκω
γκρεμισμένη τη σιωπή μου
 
Α, θα ’πρεπε θα ’πρεπε
με τόσο δύσκολη
φτύνοντας αίμα πείρα
που έχω εξοικονομήσει
 
θα έπρεπε βλέποντας τις λέξεις
έτσι στο άψε σβήσε
να χτίζουν μια σιωπή
εμφανώς μασουλώντας ομιλία
 
θα έπρεπε αμέσως να διακρίνω
ότι μου έστηνε παγίδα
η τόσο παρορμητική των λέξεων
προσφορά.

 

(από τη συλλογή ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΑΙΡΟΣ, 2014 εκδ. ΙΚΑΡΟΣ)

Leave a Comment