Σύρματα ξεφυτρώνουνε στη γη
και έχει κοπεί η θάλασσα στη μέση.
Θα περιμένω από το σύννεφο ο,τι πέσει
μήπως και πιω, γιατί μολύνθηκε η πηγή.
Κλείδωσε απότομα τα βλέφαρα, κοιμήσου
μήπως το αίμα που σε πνίγει όνειρο γίνει.
Για ποια να ψάξεις λογική, για ποια ευθύνη;
Θα είναι η κακή πλευρά αυτή, του παραδείσου.
Φωτιά και θάνατος στη θέση της αλάνας
που παίζαμε και στο σχολειό μας κρεμασμένες
οι λίστες του Ερυθρού Σταυρού με τους χαμένους
στα ερείπια.Ίχνη από μολύβια και επαίνους
παλιές σελίδες μοιάζουν σήμερα γραμμένες.
Θα΄ναι από κάποιο ημερολόγιο μιας Άννας…