July 5, 2017

Ερωμένη ποιητών – Βαλάντης Γαούτσης

By In ΝΕΕΣ ΦΩΝΕΣ

Λίγα μου δάκρυα  να σού΄σταζα στα μαύρα σου βλεφάρια
να παιχνίδιζαν πάνω τους ζυγιάζοντας το δικό μου πόνο,
κι έπειτα,να τρέχανε στα μάτια σου,ώστ΄ όταν θυμάσαι ανάρια,
να κοιτάζεις στα μάτια με συμπόνοια την ίδια τη ζωή μου μόνο.

Λίγο απ΄το αίμα μου να σού΄σταζα του δαχτύλου που ετρυπήθη
στην αιχμηρότερη των άκρων του φεγγαριού-την παρθένα,
΄κείνη που ακόμη δε μετρά παρμένες ζωές κι ωραία τόσο δείχνει,
όπου περήφανα θα κάρφωνα πάνω της κι ολόκληρον εμένα,
κι από ΄κεί θά ΄σταζ΄η ζωή μου πάνω σου σα μύρα αγιασμένα.

Με λίγο απ΄το πότο να σού΄πλενα τα μαλλιά, από ΄κείνο
που συμπλήρωσε ο Θεός στο ποτήρι μου πρωτού μεθύσω,
για να περπάταες μεθυσμένη σε στενά κάπου στο Λονδίνο.
Να σ΄ερωτεύονταν ο Keats κι ο Byron πριν απ΄εμέ,και να γεννήσω
έν΄ άσβεστο μίσος τους κοινό· εφιάλτης και ποίημα τους να γίνω,
όπου θα με καταριούνται το φτωχό, την αγάπη σου κι εγώ μη ζήσω.

Ως «στον προσφιλή μας μισητό» ειρωνικά θα το τιτλοφορήσουν,
κι όταν ο θάνατος εν τέλει θα με βρει,κρυφά κι εκείνοι θα δακρύσουν.

Leave a Comment