Τους ποιητές αυτούς φοβάμαι –
Με αφέλειες θανατωμένες
και χείλος σφαλιστό – πικρό.
Βλέμμα υγρό, κόρες σπασμένες
θαρρείς πως ξενυχτούν νεκρό!…
Τους ποιητές αυτούς φοβάμαι –
Ρίμα – και σμιλευτή φοβέρα
σε κλείσιμο στροφής. Τραντάζουν
τον αναγνώστη κι όπου πέρα
απ όσα δύνανται δεν τάζουν.
Τους ποιητές αυτούς φοβάμαι –
Που ανέχονται τις προσβολές
και προσπερνούν τις λοιδορίες.
Τους τρέμω αυτούς τους ποιητές
που αποστρέφονται τις μνείες…
Τους ποιητές αυτούς φοβάμαι –
Όλους εκείνους που βαστούν
στο στέρνο τους σιβηρικό
ψύχος και πάντα περπατούν
σέρνοντας βήμα γέρικο.
Τους ποιητές αυτούς φοβάμαι –
Που φυλακίζουν κάθε φόνο
στα χαρτονένια τους κελιά.
Στ’ αλήθεια κείνους τρέμω μόνο
και τα έμμετρα τους – μακελειά.
Τους ποιητές αυτούς φοβάμαι –
Τους πρώτιστους σε κάθε μάχη,
λες σαν και δαύτους κι εγώ να’ μαι;
Κατέληξαν στη ζωή μονάχοι…
Τους ποιητές αυτούς φοβάμαι!…
ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ, Γεώργιος Π. Τερζής, Ιούλιος 2016 Α΄ Έκδοση, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ