Λιγοστά λεφτά στη τσέπη
κι έχω να πληρώσω τόσα πολλά
άμα δεν έχεις χρήματα
κανείς δεν γυρνάει να σε δει
ούτε να σε φτύσει
άμα έχεις
τότε σου χαμογελούν
αποκτάς υπόσταση
“μάλιστα κύριε”
“αμέσως κύριε”
αυτός είναι ο ωραίος μας κόσμος
η κοινωνία μας
όπου δημιουργούμε
αγαπάμε
μισούμε
όπου ζούμε τις ψευδαισθήσεις μας
και ζητούμε την καταξίωση
άραγε σε ποιούς
είναι να γελάει κανείς
και μαζί να κλαίει.
Ωραιο γραψιμο η απογοητευση ,η αντίθεση στο πρωτο σε σχέση με το δευτερο μερος του ποιηματος,η δικη μου αναγνωση και η ελπιδα που διαφαινεται